خب مسئولیتپذیری سخت است! اما چه طور میتوانیم به آن اصل بدیهی برگردیم، یعنی مسئولیت همه فکرها، رفتارها و احساساتمان را بپذیریم؟ البته قبل از همه اینها باید بگوییم که مسئولیتپذیری یک طیف است. یعنی اگر مسئولیتناپذیریِ کامل صفر باشد، مسئولیتپذیریِ کامل 100 است و ما اگر به این 100 کمی هم نزدیک شویم بار خودمان را بستهایم. ضمن این که نه صفر و نه 100 در عالم خاکی نمیآید به دست و شاید به قول خواجهی راز، عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی.
خب ما پنج تا گام باید طی کنیم تا به آن صدِ مسئولیتپذیری نزدیک شویم:
